Türkçe Adı: Huş İsketesi
İngilizce Adı: Common Redpoll
Bilimsel Adı: Acanthis flammea

Görülme: Rastlantısal

(Türkiye için nadir tür)


12,5-14 cm 21-23 cm 10-17 gr

(0)

Yayılışı: İzlanda ve İskandinavya'dan, Kuzey ve Kuzey Doğu Rusya ve Sibirya'dan Kamçatka ve Bering Denizi'ne, Urallardan, Kuzey Kuzey Amerika'da Alaska'dan Newfoundland'a Güney ve Kuzeybatı Avrupa, Doğu Asya Güney Moğolistan, Çin, Kore, Japonya'da görülür. Tanımlanması ve Fiziksel Özellikleri: Boyu 12,5-14 cm, kanat açıklığı 21-23 cm ve ağırlıkları 10-17 gram'dır. Yetişkin erkek, konik gagası ve hafif çatallı kuyruğu olan küçük gri ila kahverengimsi gri bir ispinozdur. Üst kısımlar, beyazımsı saçaklardan manto tüylerine ve kürek kemiklerine kadar geniş koyu gri-kahverengi çizgiler gösterir. Grimsi beyaz kıç pembemsi tonlu, üst kuyruk örtüleri koyu merkezlerle gri-kahverengi ve kuyruk koyu gri, dar beyazımsı kenarlıdır. Üst kanat koyu kahverengidir. Orta ve büyük kanat örtülerinin beyaz veya beyazımsı devetüyü uçlarından oluşan çift soluk bir kanat çubuğu gösterir. Uçuş tüyleri dar soluk kenarlar gösterir. Alt kısımlar soluk grimsi beyazdır. Ancak boğaz ve göğüs pembe renktedir. Karın yanları ve yanları çizgili kahverengimsidir. Göbek ve kuyruk altı örtüleri daha beyazdır. Başta, alnın alt kısmı ve çeneye kadar olan kısımlar siyah, üst alın ve alın burnu koyu kırmızıdır. Taçtan enseye, ince koyu çizgilerle soluk gri ile grimsi devetüyü rengindedir. Kulak örtülerinin arkasına uzanan dar, soluk bir üst kirpik ve ince, koyu renkli bir göz şeridi görebiliriz. Yanaklar ve kulak örtüleri soluk gri-kahverengidir ve alt kısımlarda devetüyü veya pembemsi renk hakimdir. Kısa, konik gaga boynuz rengindedir ve ucu koyu renklidir. Gözler koyu kahverengidir. Bacaklar ve ayaklar siyahımsıdır. Yetişkin dişi erkeğe benzer, ancak yüzünde, göğsünde ve poposunda pembe yoktur veya bu renk büyük ölçüde azalır. Sırtında ve sağrısında daha ağır çizgiler var. Alt kısımlar taze tüylerde devetüyü veya yıpranmış tüylerde grimsi beyazdır, göbek dışında koyu çizgiler vardır. Siyah çene yaması erkeklerden daha mat ve yuvarlaktır. Yetişkin dişi erkeğe benzer, ancak yüzünde, göğsünde ve poposunda pembe yoktur veya çok azdır. Alt kısımlar taze tüylerde devetüyü, yıpranmış tüylerde grimsi beyazdır. Göbek dışında koyu çizgiler vardır. Siyah çene yaması erkeklerden daha mat ve yuvarlaktır. Bu türün kendisine özgü bir morfolojik özelliği vardır. Boğazlarında bir kese mevcuttur. Yiyecekleri birkaç saate kadar saklamak için kullanılır. Yavru dişiye benzer, ancak daha soluktur ve alt kısımlarında daha yoğun çizgilerle taç üzerinde kırmızı ve tüylerde pembe renkten yoksundur. Bu kuşun soğuk havada hızla beslenmesini sağlar ve daha sonra bu yiyeceği korunaklı bir yerde sessizce sindirir. Dişi, ince koyu benekli ve çizgili 4-6 açık yeşil yumurta bırakır. 11-12 gün tek başına kuluçkaya yatmakta ve erkek tarafından yuvada beslenmektedir. Tüylü civcivler çoğunlukla dişi tarafından beslenir. Ancak bazen her iki ebeveyn tarafından da beslenir. Yavrular yumurtadan çıktıktan 9-14 gün sonra yuvayı terk ederler. 26 günlükken tamamen bağımsız hale gelirler. Habitat: Ağaçsız tundra ovalarında bodur huş ve söğüt çalılıklarında ve aralığın kuzey kesiminde çam ve ladin açık taygalarında ürer. Ancak daha güneyde, ormanlık yamaçlarda ve bataklık alanlarda ve çeşitli ağaç türlerinin bulunduğu nehir çalılıklarında ürer. Üreme mevsimi dışında, çeşitli çalılıklı ormanlık habitatlarda, özellikle de akarsu kenarlarındaki huş ve kızılağaçlarda ve çalılık veya otlu tarlalarda bulunur. Bu tür deniz seviyesinden 1000 metre (1100-1350m) yükseklere kadar ve alpin çayırlarında ürediği Altay'da 1850-2100 metreye kadar görülebilir. Beslenme: Esas olarak tohumlar, tomurcuklar ve küçük omurgasızlarla beslenir. Diyet kedicikleri, söğütlerin tohumları ve tomurcuklarını, kızılağaçları ve huş ağacını, küçük kozalaklı ağaçların tohumlarını ve çok sayıda yabani ot ve otları içerir. Ancak yaz aylarında üreme sırasında böceklerle beslenirler.

Koruma Durumu :
IUCNBernCitesMAKOSB
LC Ek-II - - Ek-III
* Kod Açıklamaları > * Hazırlayanlar: Ali Ragıp Eraslan, Sercan Bilgin